Kot norweski to piękna i dostojna rasa, która dzięki ewolucji przeniosła się z świata naturalnego do naszych domów. Z biegiem czasu straciła też niektóre cechy potrzebne do przeżycia na wolności. Zmieniła się też jej odporność na choroby. Kot norweski zapada często na takie schorzenia genetyczne jak kardiomiopatia przerostowa i choroba spichrzeniowa glikogenu typu IV.
Kardiomiopatia przerostowa objawia się poprzez przerośnięty mięsień sercowy, a choroba spichrzeniowa glikogenu to takie schorzenie, w którym wątroba kota nie jest zdolna do prawidłowego metabolizowania glukozy. W tym drugim przypadku dochodzi do niewydolności wątroby. Taka sytuacja może doprowadzić do zbyt szybkiej śmierci pupila. Kot norweski często zapada też na choroby wirusowe, ponieważ nie jest przystosowany do złych warunków atmosferycznych. Jego przodkowie żyli w zimnych rejonach Skandynawii i nie mieli problemów z termiką, natomiast obecne odmiany już tak dobrze uwarunkowane nie są. Pomimo powyższych chorób koty te żyją stosunkowo długo – dożywają kilkunastu lat.